"Czytamy książki, by odkryć, kim jesteśmy.

To, co inni ludzie - prawdziwi czy wymyśleni - robią, myślą i czują
jest bezcennym przewodnikiem w rozumieniu, kim jesteśmy
i kim możemy się stać..."

Ursula K. Le Guin
ROK SZKOLNY 2023/2024

piątek, 22 maja 2020

Procedury BHP obowiązujące w bibliotece szkolnej na czas trwania pandemii COVID-19


PROCEDURY OBOWIĄZUJĄCE W BIBLIOTECE SZKOLNEJ NA CZAS TRWANIA PANDEMII COVID-19
Postanowienia ogólne:
Bibliotekarz powinien przebywać w bibliotece szkolnej w rękawiczkach. Nie ma obowiązku zakładania maseczki jako osłony nosa i ust, jednak może nakładać maseczkę lub przyłbicę podczas wykonywania obowiązków.

W bibliotece należy zachować bezpieczną odległość od rozmówcy i współpracowników (rekomendowane są 2  metry, minimum 1,5 m). Zaleca się, aby użytkownicy nie przekraczali wyznaczonych linii (oznakowanie na podłodze), jeśli takie są wyznaczone.


Zapewnia się w miarę możliwości, systematyczne wietrzenie pomieszczenia (co godzinę).Należy regularnie czyścić powierzchnie wspólne, z którymi stykają się użytkownicy, np. klamki drzwi wejściowe, poręcze, blaty, oparcia krzeseł.

W widocznym miejscu, np. przed wejściem, umieszczona zostaje informacja o maksymalnej liczbie odwiedzających, mogących jednocześnie przebywać w bibliotece szkolnej. Ograniczenie liczby użytkowników wynosi do 1 osoby, w celu umożliwienia przestrzegania wymogu dotyczącego dystansu przestrzennego.
Ogranicza się użytkowanie księgozbioru przez zakaz wstępu do regałów

Bibliotekarz wykonuje część obowiązków w formie pracy zdalnej za pomocą programu MOL.
Bibliotekarz przyjmuje zapisy na książki poprzez kontakt telefoniczny ze szkołą (wew. 213).
Czytelnik rezerwuje książkę i odbiera ją w szkole w wyznaczonym dniu.

REALIZACJA PRZYJMOWANIA I ZWROTÓW MATERIAŁÓW BIBLIOTECZNYCH PRZEZ NAUCZYCIELA BIBLIOTEKARZA W BIBLIOTECE SZKOLNEJ

Okres kwarantanny dla książek i innych materiałów przechowywanych w bibliotekach:
  1. Kwarantannie podlegają wszystkie materiały biblioteczne, również czasopisma.
  2. Po przyjęciu książek od użytkownika każdorazowo zdezynfekowany będzie blat, na którym leżały książki.
  3. Przyjęte książki zostaną  odłożone do skrzyni, pudła, torby lub na wydzielone półki w  salach 214 i 215. Odizolowane egzemplarze zostaną  oznaczone datą zwrotu i wyłączone  z wypożyczania do czasu zakończenia kwarantanny – do 4 dni. Po tym okresie ponownie włączone będą do użytkowania.
  4. Egzemplarzy zwracanych do biblioteki nie wolno dezynfekować preparatami dezynfekcyjnymi opartymi na detergentach i alkoholu. Nie należy stosować ozonu do dezynfekcji książek ze względu na szkodliwe dla materiałów celulozowych właściwości utleniające oraz nie należy naświetlać książek lampami UV.
  5. Obsługa czytelnika będzie ograniczona do minimum, tj. do wydania wcześniej zamówionych książek. Zgodnie z obowiązującymi zasadami należy zachowywać dystans społeczny – nie należy tworzyć skupisk, tym bardziej w pomieszczeniach zamkniętych.
  6. Przynoszone przez czytelników książki będą odkładane na stół, specjalnie do tego przygotowany, z którego bibliotekarz będzie je sam odbierał.
  7. Jeżeli okładka foliowa na książce jest przybrudzona w znacznym stopniu, mogącym przenieść przybrudzenia na inne egzemplarze, wskazane jest wcześniejsze usunięcie takiej okładki. Po zakończeniu kwarantanny książkę można ponownie obłożyć okładką foliową – czynność ta nie jest rekomendowana przed odłożeniem książki na kwarantannę, gdyż należy ograniczyć do minimum kontakt pracowników biblioteki ze zwracanym egzemplarzem.

poniedziałek, 11 maja 2020

JAK ZMIENIAŁA SIĘ KSIĄŻKA NA PRZESTRZENI WIEKÓW?

  

Tabliczki gliniane - są to płaskie przypominające kształtem dachówki tabliczki, wyrabiane, jak ich nazwa wskazuje, z gliny i używane jako materiał do pisania. Wykorzystywały ją ludy zamieszkujące Mezopotamię. Słynna biblioteka w Niniwie założona przez króla Assurbanipala w VII w. p.n.e. była wielkim składem takich wysuszonych tabliczek.
Zapiski wykonywano odciskając znaki na glinianej tabliczce odpowiednio przyciętą trzciną, później suszono ją na słońcu lub wypalano w piecu.


Papirus  - jest to trzcina porastająca przed tysiącami lat deltę Nilu służyła Egipcjanom za pożywienie i opał, wyrabiano z niej lekarstwa, tkano ubrania, żagle; pleciono maty i liny, a wreszcie produkowano wspaniały materiał pisarski i to co najmniej 3 tys. lat .p.n.e. 

Zwój papirusowy - książka egipska posiadała formę papirusowego zwoju. Przy jej czytaniu zajęte były obie ręce. Lewą rozwijało się wstęgę papirusu z pałeczki, prawą zaś trzeba ją było nawijać na drugą pałeczkę. Rolki papirusu przechowywano w specjalnych skrzynkach.
 Przykład: „Egipska Księga Umarłych” spisana hieroglifami na papirusie.

Tabliczki woskowe - były to płaskie kawałki drewna, ujęte w nieco wyższą ramkę i powleczone dość grubą warstwą wosku. Łączono je rzemykiem lub sznurkiem, który przewlekano przez wywiercony w ramce otwór. Takie woskowe książki powstawały w starożytnej Grecji oraz Rzymie.
Przykład  - na tabliczkach woskowych pisano ostrym końcem trzcinowego albo metalowego rylca, jego drugi koniec służył do zacierania pisma na tabliczce np. w razie pomyłki. Rzymskie przybory pisarskie: stylus, pióra i kałamarz na sepię.

Kodeks - forma książki powstała jeszcze w starożytnym Rzymie, która skutecznie wyparła zwój oraz tabliczki woskowe. Wszedł w w użycie wraz z upowszechnieniem się pergaminu, który dawał się składać w rezultacie czego otrzymywano coś w rodzaju zeszytu. Postać ta okazała się daleko bardziej praktyczna i przetrwała do chwili obecnej.

Książka rękopiśmienna - średniowieczne książki powstawały głównie w klasztorach, na dworach władców, ośrodkach uniwersyteckich. Pisano je w specjalnych salach zwanych skryptoriami. Wśród zajmujących się tymi pracami zakonników istniała ścisła specjalizacja – jedni pisali , inni zdobili, a jeszcze inni zajmowali się oprawianiem.
Inicjał - jest to wyróżniona wielkością lub zdobieniem pierwsza litera tekstu w średniowiecznej księdze rękopiśmiennej.
Oprawa -  średniowieczne księgi były oprawione w okładki z deski, często pokryte skórą, pięknie zdobione. Księgi te zapięte na klamry ze względu na dużą wartość były w bibliotekach przypinane do pulpitu za pomocą łańcucha.

Wynalazek druku  -  Jan Gutenberg uważany jest za wynalazcę ruchomej czcionki drukarskiej. W 1445 roku, w Moguncji powstał pierwszy druk tzw. „Księga Sybilli”, a w latach 1454-1455 kolejny, „Biblia”.
Inkunabuły - inkunabuł jest to druk pochodzący z początkowego okresu drukarstwa, tzn. wydany przed 1500 r., przypominający średniowieczny rękopis.
Przykład: Inkunabuł ze zbiorów Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Lublinie


Czasy współczesne - obecnie książka nie występuje jedynie w postaci dokumentu graficznego. Książka jest nośnikiem informacji, które możemy nagrać na kasetę, płytę DVD. 

• Książka mówiona na kasecie audio czy płycie CD, w formacie MP3 lub innym, e-book (książka internetowa) - to współczesne przekazy informacji.

E-książki mają swoje zalety: 
 •  aktualność informacji,
 • niższy koszt pozyskiwania informacji, 
• system wyszukiwawczy znacznie skuteczniejszy niż w tradycyjnej książce, 
 • nieograniczona objętość dokumentu (nie wpływająca dodatkowo na jakość korzystania), 
• dostęp do informacji dla osób o różnorakich upośledzeniach, 
  dodatkową zaletą e-booków jest to, że zajmują mało miejsca na półce. Można trzymać całą            bibliotekę, na dysku zwykłego domowego komputera.

E-książki mają również wady: 
  większe wymagania urządzeń elektronicznych, których używanie wiąże się z określonym 
   poziomem kultury technicznej. 

  koszt nabycia urządzenia (komputera czy specjalistycznego odtwarzacza). 
 • niedostateczna ciągle jakość wyświetlaczy, powodujące szybsze zmęczenie czytającego i
   wolniejsze czytanie 

• ograniczona przenośność, aczkolwiek nie dotyczy to już w zasadzie notebooka czy czytnika
   książek elektronicznych.

 • ograniczenia ekonomicznej infrastruktury (zwłaszcza systemu rozliczeń), zniechęcające
   wydawców do znacznie intensywniejszego zagospodarowywania nowych możliwości. 

• brak wystarczająco skutecznych technik i technologii ułatwiających korzystanie z mediów
  elektronicznych osobom niepełnosprawnym (w szczególności syntezy dźwięku). 

 • mało skuteczne techniki zabezpieczania praw autorskich.