 |
| Julian Tuwim wraz z córką Ewą |
Julian Tuwim urodził się 13 września 1894 r. w Łodzi, w rodzinie urzędnika bankowego. Zmarł w wieku 59 lat w Zakopanem
Matka od małego czytała mu
najpiękniejsze wiersze polskie, zaszczepiając miłość do poezji i marzenia o
niecodziennym życiu. Młody Julek uczył się w rosyjskim gimnazjum w Łodzi. Był
zdolny, miał problemy z matematyką, często też nie odrabiał lekcji, toteż Julek często miewał oceny niedostateczne. Powtarzał szóstą klasę
i to spowodowało, że zabrał się pilniej do pracy.
W wieku 17 lat napisał, a rok później opublikował pierwszy wiersz "Prośba" (1912).
Po ukończeniu gimnazjum podejmuje studia w Warszawie. Najpierw na Wydziale Prawa, potem studiuje polonistykę. Nie ukończył studiów, zaangażował się jako jeden z założycieli w pracę w redakcji miesięcznika “Skaman-der”, od którego nazwę przyjmuje grupa poetycka. Należeli do niej Jan Lechoń, Antoni Słonimski, Kazimierz Wierzyński, Jarosław Iwaszkiewicz.
Julian Tuwim pisał o codzienności, o szarym człowieku, dla prostych ludzi,
używając często potocznego języka dlatego Tuwima często nazywa się poetą codzienności – opisuje w
swych wierszach najzwyczajniejsze przedmioty (buty, kredens, gazetę) i
czynności (golenie, picie mleka). Jego wiersze porywają, urzekają
pięknem rzeczy dnia codziennego.
W 1938 r. Tuwim ogłosił drukiem swoje wiersze dla dzieci, przepełnione humorem i dowcipem, zadziwił wszystkich czytelników: dorosłych i dzieci. Nikt tak jeszcze dla nich nie pisał. To była wspaniała zabawa. Sam tłumaczył się, że dowcip tak go rozsadza, iż musi dać upust pisząc książeczki dla dzieci. Wierszy dla dzieci napisał koło czterdziestu, m.in.: „ Lokomotywa”, „ Rzepka”, „ Ptasie radio”, „ O panu Tralalińskim”, „ Słoń Trąbalski”, „ Zosia Samosia”.
Klasy IIb i IIc zapoznały się z wierszem:
Słoń Trąbalski
oraz innymi wierszami. Na zakończenie spotkania w bibliotece szkolnej uczniowie tworząc ciuchcię na tle plansz "Julian Tuwim - Lokomotywa" sami stworzyli fantastyczną interpretację wiersza "Lokomotywa".
